Even stil geweest hier, druk geweest met veel verschillende dingen en daardoor schoot het er bij in om te bloggen. Excuses, maar goed, nu dan een update!

In de afgelopen weken heeft Charlotte een gooi gedaan naar het trackteam door op de schoolwedstrijd heel hard te rennen en tweede te worden. Heel knap gezien het feit dat ze nog nooit echt hardgelopen had! Helaas was ze net niet snel genoeg om uitgezonden te worden naar de regiowedstrijd, maar trots zijn we er niet minder om!

Jonathan is vrijgesteld van de eindtoetsen van zijn leerjaar. Simpelweg omdat hij driekwart van de stof niet gehad heeft. Hij vindt het helemaal niet erg natuurlijk 😉 !

En terwijl Jakko nog druk bezig is met netwerken en productontwikkeling, timmert Kim een beetje aan de weg in paardenland. Na een advertentie op Facebook een lesklantje gehad en hopelijk volgt daar meer uit, er zijn in ieder geval deuren open gegaan! Daarnaast via de jury waar ik onlangs bij heb geschreven, een adresje gekregen om een paard te gaan rijden, en zodoende zit ik weer fijn (bijna) dagelijks op een paardenrug en af en toe zelfs op twee! Heerlijk om weer te kunnen zeggen dat ik naar stal ga hihi! Ik ben vooral bezig met Skylar, een merrie van 1.66 m. ongeveer, een heel lief dier!

En last but not least:  we zijn druk bezig met rijbewijzen. Jakko en ik moeten helaas zowel een theorietest als een praktijktest afleggen voor we ons Canadese rijbewijs hebben. Beetje irritant en frustrerend, wetende dat ze in de naastliggende provincie BC gewoon aan omruilen doen… Maar goed, Jakko heeft zijn theorie al gehaald en mag nu onder begeleiding achter het stuur :P, en kan over 2 weken zijn praktijktest gaan doen. Haalt hij die dan is zijn Canadese rijbewijs wel meteen een volwaardig rijbewijs omdat we al langer dan 2 jaar een NL rijbewijs hadden.. Ik moet allebei nog doen, tegelijkertijd is niet slim want dan mogen we allebei niet meer, aangezien we niet iemand hebben die dan naast ons kan zitten…Aparte regeltjes helaas…

Jonathan moet hetzelfde traject afleggen, dat mag al vanaf 14 jaar. Enige verschil is dat hij dan in etappes een volwaardig rijbewijs haalt en tussentijds aan extra regels gebonden is. Vandaag zijn we dus maar begonnen met het doornemen van verkeersborden, en stiekem, heel illegaal, heeft meneer een heel klein stukje zelf achter het stuur gezeten. Glunderend en wel!  Maar voor hij echt legaal mag rijden, moet hij eerst zijn theorietest doen, en dat betekent studeren. Maar ja, das best wel slaapverwekkend…

Gisteren, zondag, mocht ik eindelijk weer eens in een juryhokje zitten. Niet als jury helaas, ik moet nog eens achter mijn licentie aan, maar dit keer als schrijver. Vroeg op, ik moest er om 8 A.M. zijn want de eerste start was al om 8.30 A.M. Netjes op tijd in de auto, en toen begon de ellende. Want niet alle straten staan in het navigatiesysteem van de auto. Jakko had me wel min of meer laten opschrijven hoe ik moest rijden, dus op goed geluk toch maar vertrokken. Het eerste stuk verliep zonder problemen, het was rustig op de weg en het zonnetje scheen. En toen ging het bijna mis… Want omdat het nog erg vroeg was, en rustig op de weg, besloot dat ene hert ook gebruik te willen maken van de snelweg, en het liefst dan ook net dat ene stukje weg waar ik op dat moment al was. Hard in de ankers dus, en echt net op het laatste moment besloot het dier dat ik er eerder was en draaide ze zich om. Gelukkig geen hert op de grill dus (geen hertenbiefstuk deze week) , en met het hart niet meer op de plek waar het eerst zat ben ik mijn weg vervolgd.                               Het volgende probleem doemde op, ik was de weg namelijk kwijtgeraakt. Na veel zoeken, bellen met de organisatie, verkeerd gereden zijn en uiteindelijk Google Maps maar aangezet te hebben, heb ik de locatie weten te vinden en kon ik gelijk naast de jury plaatsnemen. De wedstrijd was een paar proeven oud, en gelukkig waren ze niet heel erg boos, maar toch vond ik het erg vervelend.

Het was een hele ervaring om vanuit het hokje de proeven mee te kunnen kijken. Er zijn erg veel verschillen, niet alleen qua indeling van de oefeningen en daarmee de niveau’s, maar ook reglementair is het het heel anders dan in NL. Zo mogen de ruiters hier helemaal zelf beslissen in welk Level ze uitkomen en hoeveel en welke proeven ze rijden, maar ook zijn bandages of beenbeschermers toegestaan in de proeven, en mag je in alle levels met zweep en/of zonder sporen rijden. De proeven zijn allemaal verschillend van lengte en het maximaal te behalen aantal punten, dus gaat alles in percentages voor de duidelijkheid. Afhankelijk van het behaalde percentage wordt je geplaatst, dus je kan best de hoogste score behaald hebben, maar toch ‘maar’ een tweede plaats krijgen omdat je niet boven een bepaald percentage uit bent gekomen.                                                                                       Naar mijn idee wordt er hier vriendelijker gepunt dan in Nederland. Ik heb in mijn hoofd mee zitten punten en zat er af en toe toch wel onder t.o.v. de jury. Die overigens heel vriendelijk en geïnteresseerd was en mij af en toe ook vroeg wat ik voor een bepaalde oefening zou geven. Leerzaam en leuk tegelijkertijd!

Een ander verschil met Nederland is dat er hier geen maximum zit aan het aantal te beoordelen combinaties per jury per dag. Zodoende zit je dus echt een hele dag te beoordelen/schrijven, en alle niveau’s waren door elkaar heen gegooid. Na een pittig dagje waren we om 5 P.M. eindelijk klaar en kon ik weer huiswaarts. Nu alleen in de regen, maar gelukkig zonder verdwalen, en de herten zijn blijven schuilen voor de regen, en bij thuiskomst had Jakko erg lekker gekookt! Goedmakertje omdat een moederdagontbijtje er vanmorgen niet in zat zo vroeg 😉 !