Home. Naar huis, dat stond toch wel op het programma vrijdag. Vol goede moed met onze volle koffers naar Calgary Airport, alwaar het inchecken en boarden heel vlot en soepel ging. Maar daar bleef het dan ook bij. De captain gaf aan dat ze een minor technical problem hadden, maar dat was met een minuut of 10 wel gefixt, zodat we zonder al te veel vertraging zouden vertrekken. 10 minuten werd een half uur, en de captain sprak weer. De rechter motor had slechts een vermogen van 55 %, waar op zich prima mee gevlogen kan worden maar men wilde liever geen risico’s nemen dus moesten we terug naar waar we vandaan kwamen. Er waren 2 opties: Overstappen op het vliegtuig dat nog onderweg was uit Frankfurt, of het kapotte onderdeel uit ons vliegtuig vervangen voor eenzelfde werkend exemplaar uit het onderweg zijnde vliegtuig. Beide opties hielden in ieder geval het wachten op het nog in de lucht hangende vliegtuig, dat nog ruim een half uur van ons vandaan was. De eerste optie kostte nog zeker 1,5 uur daarbij opgeteld, de tweede optie zou wat korter duren en wat minder rompslomp met zich meebrengen. Daarom werd er gekozen voor het vervangen van het kapotte onderdeel.
Wachten dus, we zagen het vliegtuig naast ons geparkeerd worden en men ging aan de slag. Ondertussen zaten we al een uur of 2 in een stilstaand vliegtuig. We kregen wel af en toe een glaasje water aangeboden, en een keer een zakje pretzels, maar that’s it.
Het probleem leek opgelost en we gingen starten. Dus taxiën naar de startbaan, gas geven en… weer afremmen. Het probleem was dus nog niet opgelost en er moest overleg volgen met de technische dienst. We moesten terug naar de slurf, er moest weer gekeken en gesleuteld worden. We zouden op de hoogte gehouden worden.
Uiteindelijk, na nog weer een paar uur wachten, kregen we te horen dat het probleem niet opgelost kon worden en dat we mogelijk toch in het andere vliegtuig zouden moeten gaan zitten. Er werd druk overlegd met Montreal, daar zal dan vast de allerhoogste verkeersleiding van Canada zitten, want we mochten niet zomaar terug het gebouw in i.v.m. allerlei douane regels. We moesten gescheiden blijven van alle andere passagiers van andere vluchten of zo. Er werd wederom hard gezocht naar een goede oplossing, en we kregen een plak bananencake die eigenlijk voor het ontbijt was bedoeld.
Een slordige 5 uur nadat we aan boord van het vliegtuig gingen, mochten we er weer uit. Maar even snel het andere vliegtuig in kon natuurlijk ook weer niet, dat moest eerst helemaal in gereedheid gebracht worden, koffers uit het ene in het andere vliegtuig, eten en drinken overzetten etc. Máár, de verwachting was dat we om 8.15 pm (oorspronkelijke vertrektijd 2.00 pm) toch wel zouden starten.
Je zal vast al wel doorhebben dat dat natuurlijk niet ging lukken. Want wat bleek: de piloten mochten niet meer vliegen, iets met rusttijden en vliegtijden of zo. Ook een deel van de cabin crew mocht niet meer vliegen. Dus moest er weer gewacht worden tot er een gedeeltelijk nieuwe crew opgetrommeld was; aan boord van een vliegtuig gaan terwijl de piloten er nog niet in zitten schijnt niet te mogen. Maar ok, alles voor de veiligheid, op zich wel goed natuurlijk.
En dan, eindelijk, konden we aan boord van een werkend vliegtuig met frisse bemanning en nieuw aangevoerd voedsel, en vertrokken we om 9.30 pm, een slordige 7,5 uur na de oorspronkelijke vertrektijd, naar Frankfurt. Hè hè…
Zoekplaatje: zoek het kind…
Maar dan zijn we er nog niet… Want we zouden in Frankfurt overstappen op een vlucht naar Amsterdam. Die aansluiting hebben we logischerwijs gemist, net als allemaal andere passagiers die een overstap zouden maken naar waar dan ook. Maar dat zou allemaal vlot geregeld worden in Frankfurt. En inderdaad, er waren lijsten gemaakt waar op stond wie naar welke vlucht omgeboekt was. Maar ja, dat waren handmatig geschreven lijsten, en blijkbaar was e.e.a. niet goed in de systemen gezet. Oftewel, iets met kastje en muur, het heen en weer krijgen en toch nog moeten haasten om bij de juiste gate te komen voor de omgeboekte vlucht.
Alwaar we te horen kregen dat de vlucht overboekt was en we niet mee konden, tenzij er 4 andere passagiers niet op kwamen dagen… Grrrrrr, als er toch ook 1 ding fout ging, ging alles mis… Weer wachten dus, pas last minute voor vertrek werden we opgeroepen en konden we toch mee, en zodoende waren we dan eindelijk rond 17.45 uur op Schiphol. De koffers waren er gelukkig heel vlot, de bus naar de auto stond al klaar, en we waren ook zo weer thuis. Een hele ervaring rijker, en we zijn allemaal heel goed geworden in Mens Erger Je Niet.