Vandaag (vrijdag de 16e) is het dan eindelijk zover : we gaan naar de bergen! We willen de kinderen laten kennismaken met Lake Louise. Daar zijn we drie jaar geleden ook geweest en we vonden het fantastisch. De heenreis verloopt voorspoedig en na iets meer dan 2 uur rijden zijn we op de plaats van bestemming.

Het eerste deel van de tocht voert direct langs het meer. Het ziet er niet zo helder blauw uit als drie jaar geleden (blauw), maar dat komt doordat we op een ander tijdstip lopen en de weersomstandigheden anders zijn. Het is nog steeds wel de beroemde kleur waarom het meer bekend staat maar niet zo fel.

Eigenlijk doet dat er niet toe, want het is nog steeds prachtig. Op de achtergrond zien we al Mount Lefroy die vlak naast de Victoria Glacier ligt. Daar willen we heen!

En dus zetten we er stevig de pas in om daar ook echt te komen!

Voorbij het meer gaat het al snel de hoogte in en als je je na een kilometer of wat omdraait zie je bovenstaand beeld. Vanaf dit punt is het idioot grote Fairmount Chateau haast niet te zien. Wat je wel ziet zijn de ski-pistes aan de overkant van de Bow River Valley. Daar werden afgelopen winter de wereldkampioenschappen downhill skiing gehouden.

Het pad slingert verder langs de helling en zoals hierboven te zien is, is het gewoon echt een spannend pad! Het stuk voorbij Jonathan loopt over de rotsen en aan de linkerkant gaat het op sommige plaatsen behoorlijk ver naar beneden. Daar wil je niet vallen. Gelukkig is het pad breed genoeg en als je rustig loopt is er niks aan de hand. Om de hoek verschijnt Mount Victoria al! Daar ligt ook de grens met British Columbia trouwens, we zijn hier aan de westrand van Alberta.

De kinderen vinden het machtig spannend en wij dus ook. Het is ook indrukwekkend om hier rond te lopen, en te weten dat we dat straks HEEL vaak kunnen gaan doen. Ik denk dat het lopen hier nooit zal gaan vervelen.

Het is niet druk op het pad (in tegenstelling tot bij het meer voor het hotel) en we ontmoeten zo nu en dan andere mensen. Het leuke is dat iedereen die je tegenkomt ‘like-minded’ is. Men wil genieten van de natuur en lekker hiken. Op een gegeven moment horen we zelfs Nederlands! Blijkt dat een ouder stel dat al sinds 1969 in Canada woont staat te kletsen met 2 Nederlandse toeristen. Wij komen er ook even bij staan en krijgen de hartelijkste gelukwensen met onze ‘move’.

En daar is hij dan : De Victoria Glacier! Ik sta als ik deze foto neem zo ver als je kunt komen. Het pad houdt hier op en om verder te gaan heb je special gear nodig. Het is een adembenemend uitzicht. Je hoort constant geluiden van ijs dat kraakt en stenen die vallen. Helaas geen lawine zoals 3 jaar geleden (lawine) maar dat mag de pret niet drukken.

Charlotte was met me mee gelopen tot bijna aan het eind. Best stoer van haar! Jonathan en Kim zie je in de verte zitten, die hebben het laatste stukje niet meegelopen. Hier lopen we terug over een richel met vooral rechts een behoorlijk gat. We moeten nog even lopen zoals te zien aan het hotel in de verte maar het is allemaal naar beneden en dat is toch echt makkelijker dan omhoog!

We zijn laat weer terug en eten pizza (lekker makkelijk) en gaan met een heel voldaan gevoel naar bed! We beloven onszelf dat we morgen en zondag even rustig aan gaan doen, we hebben immers nog tot vrijdag!

Every little breeze seems to whisper Louise
Birds in the trees twitter Louise
Each little rose tells me it knows I love you
Love you