Vandaag hebben we (nou ja ik) het plan opgevat om de Tombstone lakes te gaan bezoeken. Daarvoor moeten we eerst een stuk westwaards rijden op Highway 1, en dan zuidwaarts op Highway 40. Die laatste is een weg die ‘s  winters gesloten is vanwege lawine gevaar, maar in de zomer is het een fantastische weg door Kananaskis, langs enkele mooie meren, veel campgrounds (waaronder enkele luxe met alle faciliteiten) en ontzettend veel trails. We hebben hier overigens in 2012 ook al een keer gereden maar toen hadden we geen tijd om te stoppen omdat we krap in de tijd zaten en Dough moesten ontmoeten in de buurt van High River. Maar dat is weer een heel ander verhaal. vandaag gaan we het over Tombstone Lakes hebben.

We vertrekken in alle vroegte en rijden op bijna verlaten wegen. Dat betekent ook dat je dan wildlife tegen kunnen komen en dat doen we dan ook! Eerst Elk, dan een Bighorn Sheep en tot slot steekt voor onze auto een Black Bear de highway over. We kunnen geen foto’s nemen want het gebeurt allemaal snel en wat je niet (ik herhaal niet!) moet doen is stoppen. Hoewel dat je eerste natuurlijke reactie is, is het fout.

Door te stoppen, en uit te stappen om foto’s te nemen, en druk te praten over dat je een beer ziet, raakt de beer gewend aan al die drukte en aandacht. En mensen. Vooral als het keer op keer zo gaat. Onthouden dus. 🙂

We starten door eerst een stukje te klimmen, naar Elbow Lake.

Dat ziet er ‘s ochtends vroeg  nog wat mistig uit. Er is hier een campground naast het meer, en er zijn best wel wat mensen. Maar als we doorlopen om het meer heen komen we in de vallei tussen Mount Rae en Elpoca Mountain en daar zien we nog maar een paar andere mensen.

Het loopt hier best wel lekker, bijna plat, en veel zon. Zelfs ‘s ochtends vroeg (het was 4 graden toen we vertrokken!) is het in combinatie met lopen al snel lekker warm.

De vallei maakt een bocht naar rechts en dan zien we een markante berg : Tombstone Mountain!

Tombstone Mountain

Hier moeten we omheen lopen, over een gebied dat “Desolation Flat” heet. Niet een erg opwekkende naam. Waarom het zo heet heb ik niet kunnen uitvinden maar wellicht komt het omdat dit gebied ver van alle nederzettingen ligt, nu nog steeds maar helemaal in de 19e eeuw toen pioniers hier rondtrokken.

De naamgeving van Mount Tombstone was wel terug te vinden :  “Dr. Dawson officially named Mount Tombstone in 1884 as he perceived the slabs near the summit resembled tombstones.” [bron]

We moeten om de berg heenlopen, langs de Tombstone Campgrounds (een soort van basic campsite met alleen wat picknicktafels, enkele port-a-potties en ruimtes om voedsel veilig in op te bergen. En dan gaan we linksaf, en omhoog, naar de meren, die ten noordoosten tegen de berg aanliggen. Onderweg komen we allerlei paddestoelen tegen, en het ruikt hier heerlijk, met allerlei kruiden en bomen om ons heen die geuren.

En dan – eindelijk want het is best een eind lopen – het meer. Het is hier compleet verlaten en totaal stil qua geluiden van menselijke oorsprong. Geen auto’s, geen andere mensen, geen apparaten, geen vliegtuigen. Niks. Wat een rust!

Frodo heeft het ook errug naar zijn zin hier!

We verpozen hier bijna een uur voordat we weer terug gaan lopen. Dit was een lange wandeling, niet met heel veel stijgen en dalen, maar wel bijna 22km! En dat is best veel in de bergen op 1 dag!

Mount Rae, met een top op ruim 3200m

Oei! we moeten nog helmaal de bocht om teruglopen!

(noot : de foto’s zijn overbelicht, het was erg lastig met de felle zon om dit goed te krijgen zonder filters en/of meerdere foto’s met verschillende belichting op statief te nemen…..)