Charlotte was met haar klas op expeditie geweest, naar Chester Lake. Nou en dat moesten wij dus ook doen want ze wilde ons dat ook laten zien enzo.

Wij dus op een mooie zondag op pad. De start van de trail ligt vrij verborgen, je moet eerst een heel eind richting Canmore rijden, naar het Westen op Highway 1. Dan ga je bij Highway 40 naar het zuiden, en bij Kananaskis Village sla je rechtsaf Highway 742 op. Dat is overigens een onverharde weg, waarover later meer.

Een kilometer of 5 voordat we bij de parkeerplaats aankwamen was het donker en bewolkt, en begon het te regenen. Maar als je er al bijna bent kun je net zo goed tot het eind rijden en kijken hoe het er daar uitziet. En warempel, het was wel bewolkt maar de bui was daar al voorbij dus..toch maar de auto uit en de wandelschoenen aan.

Er stonden nog maar een paar auto’s en we zien tussen de bomen sneeuw liggen maar als Canadezen kunnen wandelen kunnen wij het ook! Dus gaan we vol goede moed op pad. Dat zag er vanaf het begin meteen zo uit als op de foto hieronder.

Jonathan was een beetje eigenwijs en had zijn sportschoenen aan. Dat loopt dus lastig in de sneeuw! Vooral verderop op de trail, waar, naarmate we verder de trail op liepen, de sneeuwhoogte rap toenam.

De onderstaande foto’s geven een beeld van hoe we eerst tussen groene bomen liepen, maar naarmate we vorderden er ook op de bomen sneeuw lag. Er is geen foto van Chester Lake. Niet omdat we dat niet gehaald hebben, maar omdat er geen foto van te maken was, het was een en al ijs en daarop sneeuw. Maar we hebben wel aan de oever (of op het ijs, dat was lastig uit te maken) gelunched! (tip : bij lunchen in de sneeuw is het aan te raden iets bij je te hebben om op te zitten dat dikker is dan een plastic zak, dat was een leermomentje).

(tip : klik op een foto voor groter beeld)

De trail was met een kleine handsneeuwblazer vrijgemaakt dus het was eigenlijk prima lopen, behalve op de terugweg, omdat er toen veel mensen op de heenweg waren die je moet passeren en daarvoor moet 1 van de partijen naast het gebaande pad gaan staan – in 40cm sneeuw 🙂

Vanaf het meer zijn we een klein stukje doorgelopen nog naar een stel grote rotsen. Dat was vreselijk mooi, ook omdat het begon te sneeuwen en je dan in een soort sprookjes landschap loopt. Wandelen in de winter is mooi!

Frodo had het ook naar zijn zin, hoewel de sneeuw wel een beetje koud aan zijn poten was!

Het uitzicht op de terugtocht. Waanzinnig mooi.

Highway 742. Aan het begin stond een groot bord met een waarschuwing : “Warning! Narrow and winding mountain road!” Tsja….