In een vliegtuig, op weg naar Nederland…

Een paar weken ervoor kreeg ik een verontrustend berichtje van Thea en Cilja, de nieuwe eigenaressen van Savanne. Ze was al een tijdje niet lekker aan het lopen en na verschillende onderzoeken kwam het vernietigende oordeel dat het niet goed zou komen en dat ze nooit meer pijnvrij normaal zou kunnen bewegen. Wat een klap…

Na even twijfelen was ik er eigenlijk al snel uit, ik wil naar Nederland. Savanne heeft zo veel voor mij betekend, ze verdiende het dat ik haar nog een keer gedag zou komen zeggen. Thea en Cilja hebben haar nog een weekje langer in het land laten lopen, en dankzij een ontzettend lieve buurman kon ik voor een habbekrats naar Londen vliegen. Vandaaruit door naar Amsterdam, alwaar ik alweer verrast werd door Esmeé, die mij samen met Bram op kwam halen.

Mijn verblijf in Nederland was maar kort, maandag aankomst en zondag weer weg, dus alle dagen zaten vol. Eerste ritje was naar Friesland, naar mijn knappe naarling Knox, die al flink gegroeid is! Vandaar door naar Savanne, die gelijk reageerde toen ik haar op mijn manier riep, wat een knappe merrie toch!

Links Knox, rechts Savanne

Het weerzien was emotioneel, zo op het oog lijkt er weinig mis met haar te zijn, maar als je haar dan ziet bewegen, zie je de pijn. Niet alleen ik maar ook Bram, die met me mee was vandaag, had de tranen in zijn ogen. Oneerlijk… Wel heel fijn dat ze het zelf zo bevestigt.

Woensdag stond in het teken van Amersfoort, er stonden een heleboel adressen op mijn lijstje, en niet iedereen was op de hoogte van mijn komst, wat hele leuke verbaasde gezichten opleverde! Te weinig tijd om iedereen te zien en overal langs te gaan helaas, sorry als ik mensen heb ‘overgeslagen’.

Donderdag was mama-dag, lekker naar het dorp geweest, iets lekkers te eten gehaald en samen gegeten, en ‘s avonds nog een keer naar Savanne. Haar laatste avond, ik had mandarijntjes voor haar gehaald, was ze gek op, en we hebben heerlijk geknuffeld en getut, samen met Cilja. Herinneringen gedeeld, dingen die ik met haar had meegemaakt, verhalen verteld. Een fijne avond.

En dan is het vrijdag, de dag van afscheid. Thea had gevraagd of ik mee wilde om Savanne weg te brengen, wat ik natuurlijk graag wilde. Zij heeft mij zo fijn de ruimte gegeven om op mijn manier dit boek te kunnen sluiten, ze heeft constant gezegd dat het ook nog ‘mijn’ paard was, ook al was dit niet echt meer zo, daar ben ik heel dankbaar voor. Al ‘s ochtends vroeg was Savanne aan de beurt, om iets over half acht was het klaar. En dan krijg je een leeg halster terug in je handen geduwd, een halster waar 5 minuten geleden nog een hele knappe merrie in stond…

De rest van de vrijdag kon ik mijn gedachten een beetje verzetten door een bezoekje aan Corianne en daarna door naar mijn schoonouders, waar ik de laatste twee nachten zou slapen. En dan merk je pas hoe snel de tijd vliegt in zo’n korte week, want we gaan alweer naar de zaterdag. Lopend naar het dorp met Rita, en daarna naar de Intratuin, waar we oliebollen kochten hihi! Mmmm! Eind van de middag was Bram weer aan de beurt, want waar hij jarenlang met mij mee op wedstrijd ging kon ik hem nu mooi van dienst zijn, hij had wedstrijd. Ik mocht voorlezen en hij ging zijn best doen. Wat gelukt is, geen prijs maar wel promotie naar een hogere klasse (toch Bram?)!

De laatste avond, ik heb heerlijk genoten van een bubbelbad, en dan op tijd naar bed, want om 4 uur ging de wekker alweer. Aernout bracht me naar Schiphol, waar ik nog even met Bram een bakkie zou doen. Het eerste lukte, het tweede jammerlijk niet. Bram maakte stiekem een beetje misbruik van zijn privileges van het werken op Schiphol, en werd door de Security afgevoerd . Dat was even schrikken zeg. Niks geen koffie of een fatsoenlijk afscheid, nee hoor, weg was ‘ie…

Vlucht naar Londen ging vloeiend, die naar Toronto CAN ook, maar verder…? Uren later dan gepland kon ik dan eindelijk van Ontario naar Alberta vliegen en was ik om middernacht THUIS!

Een emotionele week, fijn om iedereen weer te hebben gezien, minder fijn was de reden van mijn bezoek, maar het was het wel waard! En heel fijn om weer naar huis te kunnen, naar Cochrane, waar de kerstboom opgetuigd stond en mijn gezinnetje blij was me weer te zien!

Aviva Savanne, 2005-2016

Dag lieve Savanne, dankjewel voor alles wat je voor me hebt gedaan!