Vrijdag de 17e was het dan eindelijk zover. Een echte hike, met locals. De overbuurman en 2 van zijn kennisen waar hij vaker mee heeft gelopen gaan naar Forgetmenot mountain hiken en ik mag mee. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen en om 8 uur precies vertrekken de overbuurman en ik op weg naar de start van de trail (de ‘trailhead’). Na een pitstop bij de Tim Hortons (koffie!) is het een rit van ca 45 minuten om er te komen. We passeren in die tijd welgeteld 1 dorp (Bragg Creek), waar we de derde man oppikken, en we ontmoeten de vierde man bij de trailhead.

De naam ‘Forgetmenot’ is gebaseerd op een oud verhaal van de natives. Het verhaal gaat dat een koppel bloemen aan het plukken was langs de Elbow River, en verrast werden door een plotseling opkomende vloedgolf. De man werd meegesleurd en wierp zijn geplukte bloemen naar de vrouw terwijl hij riep “Forget me not!”. Die bloemen noemen we nu dus Forgetmenot flowers (vergeetmijnietjes) en die groeien en bloeien daar overal.

Na een fikse klim kan ik deze foto nemen. Op de achtergrond zien we aan de rechterkant eerst Nihahi Ridge, dan links daarvan Mount Romulus, en dan nog verder links Mount Glasgow en Mount Cornwall. Die zijn allebei bijna 3km, zo hoog zullen we vandaag niet komen.

Op de voorgrond zien we de Elbow River van links en de Little Elbow vanuit de richting van Mount Glasgow samenstromen (net links van de mooie blauwe vijver (Forgetmenot Pond)). Vanaf dat punt gaan beide rivieren verder als de Elbow River. Het brede kale gebied rondom de rivieren was er vroeger niet, dat is gekomen tijdens de overstromingen van 2013 (lees meer).

Bijna aan het eind van de klim vinden we deze constructie. Het is de ‘Holy Rock Tree’ en de wind maakt rare geluiden door de stenen. Ik vraag me af waar mensen stenen met nette gaten vinden, of dat ze die wellicht prepareren en meenemen, ik zie er in ieder geval geen op de grond in de buurt liggen.

Aan het eind van de klim komen we uit op een soort van alpenweide. Dit is de ‘Forgetmenot Ridge’. De noord-en westzijde zijn steil en rotsachtig, en de zuid en oostzijde zijn glooiend en begroeid met gras en bloemen. Hier vinden we ook overal de blauwe ‘forgetmenot’  bloemen.

Het was lastig om een goede foto te maken met mijn telefoon, in de felle zon en met stormachtige wind, maar de blauwe bloemetjes zijn te zien als je goed kijkt. De grond op de ridge zag er overal zo uit, het is onmogelijk om niet af en toe op de bloemen te stappen!

Deze bloemen, met een groen centrum, daarna oranje en met een ring van paarse bloemblaadjes, stonden er ook maar slechts hier en daar. Ik denk dat het een Aster Alpinus is maar zeker weten doe ik het niet.

Na de glooiende zeg maar alpenweide volgde een korte klim tegen een rotspartij op. Dat was het lastigste stuk op de hele wandeling, vooral om weer naar beneden te gaan.

Maar daarboven op hadden we even verderop het onderstaande uitzicht.

De zachte rotsen zijn hier helemaal kapotgevroren en vormen een op elkaar gegooide massa van wiebelende stenen. Je kon erop lopen maar dat was niet echt makkelijk en ook niet zonder gevaar. Het uitzicht was fantastisch. Iets rechts van het midden is Banded Peak te zien, met een band van rechte rotswanden even onder de top die rondom de berg loopt.Links daarvan zien we Cougar mountain (direct achter de Elbow river) en links daarvan de Threepoint mountain en Mount Rose. Om daar te komen moet je een behoorlijk eind lopen!

We zijn hier op de ‘Old Forgetmenot mountain peak’ Vanaf dit punt kun je nog verder lopen naar de (blijkbaar nieuwe) Forgetmenot Mountain maar dat doen we niet, we keren hier om en lopen weer naar beneden. Vlak voordat we bij de auto zijn komen we nog 2 mensen te paard tegen die met hun 2 honden erop uit zijn. Dat is iets dat Kim beslist ook nog wil gaan doen hier!

En dan is er niks fijner dan thuis te komen en te genieten van de wetenschap  dat je de hele dag in de bergen hebt lopen wandelen, en dat je dat nu het hele jaar door kan doen.